LEES DIT BLOG OOK OP DE SITE VAN DE GROENE AMSTERDAMMER:https://www.groene.nl/artikel/de-keizerin-en-de-filosoof-rusland-scheert-langs-de-verlichting Als het dan nog niet mogelijk was in Rusland de lijfeigenschap af te schaffen, zou het dan een idee zijn in het midden van het land een 'vrije zone' in te stellen, zoiets als Zwitserland? Dat was een van de meer originele voorstellen die... Lees verder →
Steeds vaker wordt in Rusland, uit overwegingen van officieel patriottisme, speelfilms het bestaan onmogelijk gemaakt. De Britse komedie Stalins Death werd vorig jaar gewoonweg verboden voor vertoning in Rusland. Mathilde, over een buitenechtelijke verhouding van de door de orthodoxe kerk heilig verklaarde tsaar Nicolaas II, trekt zoveel gewelddadig protest van fanatieke gelovigen aan dat normale exploitatie in... Lees verder →
De Russische tv-serie Trotsky, sinds een paar dagen op Netflix te zien, begint veelbelovend: Lev Trotski, aanvoerder van het Rode leger, laat in een van zijn eigen compagnieën in de burgeroorlog elke tiende soldaat doodschieten, om desertie te ontmoedigen; daarna neemt hij op brute wijze de journaliste Larisa Reisner in een wagon van zijn pantsertrein.... Lees verder →
(18-11-2018) Op een avond in 1986 trekken twee mannen mijn aandacht, die recht tegenover mij in de Moskouse metro zitten. Ze hebben een identieke regenjas aan en een identieke aktetas op schoot. Gezien het beperkte assortiment aan consumptiegoederen in de Sovjet-Unie is dat niet zo opmerkelijk. Toch is er iets dat mij onwillekeurig doet vermoeden... Lees verder →
(28-10-2018) Soms wordt de semi-vrijheid van het opvangcentrum de beren in Belitsa even te veel. Dan houden ze op met het zoeken van verstopt voedsel in hun omheinde bos, gaan op hun achterste poten staan en wiegen heen en weer. Alsof ze nog dansende beren waren, met een ring door hun neus, die op commando... Lees verder →
(15-7-2018) Met afgrijzen zijn we dezer dagen getuige hoe een vulgaire, domme Moskou-knecht die nooit een boek leest, de bijl zet in het Westers bondgenootschap - daarbij, naar te vrezen valt, de vrijheid en vrede in Europa op het spel zettend. Om mijzelf enigszins af te leiden van dit gruwelijk schouwspel, heb ik een biografie... Lees verder →
Te Amerikaans’. Dat is een van de meer curieuze oordelen die de schrijver Joseph Roth (1894-1939) velt over de Sovjet-Unie, wanneer hij in 1926 het land bezoekt als verslaggever van de Frankfurter Zeitung. De vergelijking met de nieuwe wereld aan de andere kant van de Atlantische oceaan is geenszins als compliment bedoelt. Roth lijkt zich in zijn... Lees verder →
(27-5-2018) Hoelang zou het duren voordat de miljoenen slachtoffers van Stalins terreur definitief iets uit een ver verleden zijn - wel erg natuurlijk, maar voor de huidige tijd toch vooral van academisch belang, net zoals slachtoffers van gebeurtenissen uit de XIXde eeuw? Niet zo heel lang, vermoedelijk, denk je bij lezing van Never Remember van de Russisch-Amerikaanse... Lees verder →
(20-5-2018) Nu ik de film gezien heb, begrijp ik beter waarom de autoriteiten in Rusland hem voor vertoning in hun land verboden hebben. Want The death of Stalin van Armando Iannucci is niet de farce die ik verwacht had - afgaande op de trailer. Zeker, er valt veel te lachen. Maar de humor steekt toch voor een... Lees verder →
(1-4-2018) Dat je meent onschuldig te zijn en dat zegt - ok. Maar er is iets raars aan de manier waarop de afgelopen weken vertegenwoordigers van het Kremlin, en de Russische staatsmedia hun onschuld betuigen ten aanzien van de aanslag op vader en dochter Skripal. Het is die zorgvuldig gedoseerde, hysterische toon. De basisredenering in... Lees verder →
We'll always have Paris 