'De triomf van de dood' heet dit fresco uit 1446, dat - inmiddels overigens ernstig in verval - hangt in het Abatellis-paleis in Palermo. De schilder is onbekend, maar de de strekking van de afbeelding lijkt volkomen duidelijk: de dood neemt iedereen te grazen, arm of rijk, man of vrouw, burger of geestelijke. Volgens Catherine... Lees verder →
Is de Covid-19 pandemie nu een omslagpunt in de geschiedenis, of meer een hobbel die we - wanneer over een aantal maanden de ziekte in zijn huidige omvang hopelijk bedwongen zal zijn - zo snel mogelijk zullen verbannen naar het rijk der slechte herinneringen om ons leven zo veel mogelijk op de oude voet voort... Lees verder →
'Pobjeda' heet de tv-zender, 'Overwinning'. De programmering is steeds dezelfde, 24 uur per dag, zeven dagen per week: documentaires en fictie over wat in Rusland - al in de Sovjet-tijd en nu nog steeds - de 'Overwinning' in de 'Grote Patriottische Oorlog' genoemd wordt. De betekenis van deze historische episode in de nationalistische propaganda lijkt... Lees verder →
'Historici moeten ook meedenken, juist nu', stond er in mei vorig jaar boven een opiniestuk in NRC Handelsblad. De vier ondertekenaars - Beatrice de Graaf, Lotte Jensen, Rina Knoeff en Catrien Santing - verzetten zich tegen de in regeringskringen en ver daarbuiten bestaande neiging om slechts virologen en aanverwante specialisten uit de medische sfeer te... Lees verder →
Soms lijkt het alsof vooruitgang in de wetenschap aan de mensheid niet besteed is. Terwijl het virus dat Covid-19 veroorzaakt in een ongekend ijltempo is onderkend en in kaart is gebracht, en er werkzame vaccins tegen zijn uitgevonden, blijft een minderheid van de mensheid van mening dat de ziekte niet bestaat, en het hele gedoe... Lees verder →
'Bestaat er een raarder leven dan het mijne?' heet de alleraardigste biografie van Rudi Wester over de Nederlandse schrijver Jef Last (1898-1972). Last was een bijzondere, en ook een moeilijke man, zo wordt uit het boek overweldigend duidelijk: altijd financieel aan de grond, altijd in crisis, altijd geheel op zichzelf betrokken waardoor het niet eenvoudig... Lees verder →
Is iemand die tientallen jaren bij een krant gewerkt heeft, deels in de verantwoordelijke functie van adjunct-hoofdredacteur, een geschikte geschiedschrijver voor diezelfde krant? Die vraag dringt zich op bij lezing van 'Slijpen aan de geest' van John Kroon, een geschiedenis van vijftig jaar NRC Handelsblad. Het is een kloek (meer dan 500 pagina's) werk boordevol... Lees verder →
Het is dat reizen op dit moment nauwelijks mogelijk is, maar anders zouden de Verenigde Staten geheel onderaan mijn lijst met mogelijke toeristische bestemmingen staan. Ga maar na: een land waar een oliedomme schreeuwlelijk niet alleen vier jaar geleden tot president is verkozen - door een eigenaardigheid in het electoraal systeem met miljoenen stemmen minder... Lees verder →
Het is een van de merkwaardigste straten van Amsterdam, heb ik altijd gevonden - het eind van de Sarphatistraat, tussen Muiderpoort en de molen De Gooyer, tegenover Artis. En mijn fascinatie is er niet minder op geworden sinds ik weet wat het is, deze 278 meter lange, imposante maar ook wat somber ogende, ononderbroken gevelwand... Lees verder →
Hoe wordt iemand wie hij (of zij) is? En hoe beschrijf je het leven van iemand die er niet meer is? Valt de mens samen met een identiteit, om een modeterm te gebruiken? Of is hij het product van zijn sociale omgeving en de cultuur waaruit hij voortkomt? De Franse historicus Christophe Granger poogt deze... Lees verder →
