Wie zou ooit hebben bedacht dat je op amateur-foto's in de huiselijke sfeer moet lachen? Misschien is die lach een testimonium voor de geportretteerde zelf, dat hij het in het leven naar zijn zin heeft. Want dat was een van eerste argumenten waarmee aan het einde van de XIXde eeuw foto-camera's en albums om foto's... Lees verder →
(24-6-2018) Sommige ideeën zijn zó goed, dat ze achteraf vanzelfsprekend lijken. Op foto’s die gemaakt zijn uit de trein waarmee op 8 juni 1968 het ontzielde lichaam van de vermoorde Robert Kennedy – kandidaat voor het Amerikaans presidentschap – van New York naar Washington werd overgebracht, is te zien hoe langs de spoorlijn mensen staan... Lees verder →
(27-5-2018) Hoelang zou het duren voordat de miljoenen slachtoffers van Stalins terreur definitief iets uit een ver verleden zijn - wel erg natuurlijk, maar voor de huidige tijd toch vooral van academisch belang, net zoals slachtoffers van gebeurtenissen uit de XIXde eeuw? Niet zo heel lang, vermoedelijk, denk je bij lezing van Never Remember van de Russisch-Amerikaanse... Lees verder →
(9-12-2013) In 2005 wil het Amerikaanse weekblad Time een cover wijden aan Abraham Lincoln, ter nagedachtenis aan het feit dat deze legendarische Amerikaanse president 140 jaar eerder, op 15 april 1865, is vermoord, tijdens bezoek aan een theater. Een van de auteurs in het nummer, de jonge, relatief onbekende senator uit Illinois, Barack Obama, bestelt bij een... Lees verder →
(7-11-2013) Eigenlijk had ik de nieuwe Paris Review gekocht voor nieuwe gedichten van Charles Simic en Frederick Seidel, en een interview met Emmanuel Carrère, maar eenmaal bladerend merkte ik, tot mijn verbazing, dat het kind in klederdracht op de voorplaat van het Amerikaanse tijdschrift een Nederlands meisje in klederdracht is. De foto maakt deel uit van een... Lees verder →
(4-11-2013) Wel een waagstuk: een oud interview uit 1979 in boekvorm publiceren, inclusief de 4/5 van de oorspronkelijke tekst die niet in Rolling Stone terecht gekomen was. Journalistiek laat zich vaak moeilijk opwarmen. Jonathan Cott heeft het nu gedaan met zijn lange vraaggesprek met Susan Sontag. Het boekje bewijst vooral hoe invloedrijk Sontag geweest is op hedendaagse... Lees verder →
We'll always have Paris 