Het was niet eens de échte revolutie van 1848, die van februari, die een eind maakte aan het bewind van de 'burger-koning' Louis-Philippe en van Frankrijk weer een republiek maakte (de tweede, na de eerste tijdens de Franse revolutie). In juni van datzelfde jaar kwamen zo'n 20.000 Parijse arbeiders en handwerkslieden in opstand, omdat zij... Lees verder →
Roerig Frankrijk: over pensioenen en een misplaatste keizer
De Franse politieke cultuur heeft veel merkwaardigs. De quasi-revolutionaire stemming waarin het land nu al maanden verkeert, naar aanleiding van zoiets onbenulligs als de geleidelijke verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd van 62 naar 64 in het jaar 2030, is daarvan een goed voorbeeld. Wie de luide tegenstanders van deze 'hervorming' hoort - parlementariërs van 'La... Lees verder →
De kunstenaar in conflict met zijn tijd – over het Atelier van Courbet
De meeste bezoekers van het Parijse Musée d'Orsay komen voor verplichte nummers als de Impressionisten, die je volgens de toeristische gidsen gezien moet hebben. Het zal, denk ik, niet lang meer duren of er zal voor die zalen een apart, van de rest van de collectie afgescheiden parcours moeten worden ingesteld - een beetje zoals... Lees verder →
Flora Tristan joeg de welvoeglijkheid een blos op de wangen
Merkwaardig: de strijd voor de gelijkberechtiging van de vrouw wordt al meer dan tweehonderd jaar in Europa steeds opnieuw uitgevochten. Van de drie hoofddoelen die Flora Tristan (1803-1844) zichzelf gesteld had in het leven - de andere waren de gelijkberechtiging van de arbeidersklasse en de afschaffing van de slavernij - is die van de gelijkberechtiging... Lees verder →
Simon Deutz, de ‘Judas’ van de Negentiende Eeuw
Lang voordat kapitein Alfred Dreyfus in 1898 door Franse antisemieten werd uitgeroepen tot de 'Joodse verrader' bij uitstek, had Frankrijk al een figuur die deze rol in het publieke debat kreeg opgeplakt: Simon Deutz (1802-1844). Beiden waren het lijdend voorwerp van ongekende haat en aanvallen in de pers van hun tijd, maar hun geval is... Lees verder →
Alain Corbin, historicus van de ongewenste emotie
Het is dat hij al 83 is, maar anders zou je wensen dat Alain Corbin nu de geschiedenis van de 'gilets jaunes' zou schrijven. Dat zou een kolfje naar zijn hand zijn: een beweging 'van onderop' die zich in geen enkel opzicht iets gelegen laat liggen aan wat de 'officiële' maatschappelijke consensus is, en waarvan... Lees verder →
