Pablo Picasso werd in 1881 in Malaga als Spanjaard geboren en overleed in 1973 in Frankrijk, nog steeds als Spanjaard. Dat was twee jaar voor de dood van Franco en Picasso had zijn belofte gestand gedaan om Spanje niet meer te bezoeken zo lang deze overwinnaar in de Spaanse burgeroorlog (1936-1939) aan de macht zou... Lees verder →
Cara al sol, het strijdlied van de Spaanse Falange, begint met een evocatie van de dood, en zo kwam het ook uit voor Manuel Mena (1919-1938). Twee jaar nadat hij zich vrijwillig aan de kant van de Spaanse fascisten in de strijd had begeven, sneuvelde hij in de rang van luitenant in de slag aan... Lees verder →
(22-7-2018) In een week waarin de president van de Verenigde Staten het begrip ‘verrader’ naar nieuwe hoogten leek te tillen, las ik de biografie van Philippe Henriot (1889-1944), ook wel de ‘Franse Goebbels’ genoemd. Wat in het verhaal opvalt, is het toenemende radicalisme van deze propagandist voor de collaboratie met Nazi-Duitsland, naarmate de Duitse ‘eindoverwinning’ - door de... Lees verder →
(27-5-2018) Hoelang zou het duren voordat de miljoenen slachtoffers van Stalins terreur definitief iets uit een ver verleden zijn - wel erg natuurlijk, maar voor de huidige tijd toch vooral van academisch belang, net zoals slachtoffers van gebeurtenissen uit de XIXde eeuw? Niet zo heel lang, vermoedelijk, denk je bij lezing van Never Remember van de Russisch-Amerikaanse... Lees verder →
(7-12-2015) Tussen 2000 en 2005 was Enric Marco (1921), als ex-verzetsstrijder tegen het fascisme en ex-bewoner van het Nazi-concentratiekamp Flossenbürg, een graag - en veel - geziene gast in Spaanse televisieprogramma’s. Eindelijk eens een Spanjaard die pal gestaan, ook nadat zijn woonplaats Barcelona in 1939, aan het eind van de Spaanse burgeroorlog, door de zegevierende... Lees verder →
We'll always have Paris 