Roerig Frankrijk: over pensioenen en een misplaatste keizer

De Franse politieke cultuur heeft veel merkwaardigs. De quasi-revolutionaire stemming waarin het land nu al maanden verkeert, naar aanleiding van zoiets onbenulligs als de geleidelijke verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd van 62 naar 64 in het jaar 2030, is daarvan een goed voorbeeld. Wie de luide tegenstanders van deze 'hervorming' hoort - parlementariërs van 'La... Lees verder →

Een tijd voor pantoffelhelden

Zo te zien zit hij er warmpjes bij, de grote Verlichtingsdenker Denis Diderot (1713-1784), op dit schilderij van Louis-Michel van Loo uit 1767. Het gaat hier even om de blauwe kamerjas die hij aan heeft, de kamerjas waarin hij werkte aan de befaamde Encyclopédie, maar die hem rond 1772 afhandig is gemaakt door de goedbedoelde... Lees verder →

Napoleontische erfenis aan de Sarphatistraat

Het is een van de merkwaardigste straten van Amsterdam, heb ik altijd gevonden - het eind van de Sarphatistraat, tussen Muiderpoort en de molen De Gooyer, tegenover Artis. En mijn fascinatie is er niet minder op geworden sinds ik weet wat het is, deze 278 meter lange, imposante maar ook wat somber ogende, ononderbroken gevelwand... Lees verder →

Ágnes Heller: Europa is de utopie voorbij

Het is eigenlijk zo moeilijk te geloven: onder onze ogen zijn in Europa vrijheid en democratie en vermoedelijk ook vrede aan de verdwijnende hand - allemaal zaken die we sinds 1945 min of meer als verworvenheden hebben beschouwd. Maar de Hongaarse filosofe Ágnes Heller, die zojuist in Boedapest haar 90ste verjaardag heeft gevierd, kan zich... Lees verder →

Heldring: niet van de wijs

(9-9-2018) Het moet niet meevallen een aardige biografie te schrijven van J.L. Heldring (1917-2013), voormalig hoofdredacteur van de Nieuwe Rotterdamse Courant en NRC Handelsblad en - dat vooral - auteur van de column Dezer dagen, tot kort voor zijn overlijden in 2013. Want welke grote kwaliteiten je Heldring ook kunt toedichten - een kleurrijke bohémien was... Lees verder →

Leven als links in Frankrijk

(19-6-2016) n Frankrijk leeft sterk de gedachte, dat een linkse demonstratie een ultieme uiting van de volkswil is - een machtig wapen waartegen de gevestigde macht zich slechts ten eigen detrimente kan verzetten. Vandaar ook de lichte ontsteltenis die de afgelopen week de kop opstak, toen nota bene een linkse regering dreigde verdere demonstraties van... Lees verder →

Frankrijk begrijpen

(30-04-2016) Crisis is het, naar het oordeel van de Fransen zelf, bijna altijd in Frankrijk. Maar nu is het toch wel heel erg. Somberheid allerwegen - over de toekomst van het land, over de economie, over de ondergang van de Franse cultuur, noem maar op. En nergens is een ‘homme providentiel’ te bekennen met een babbel... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑