Soms gebeurt er iets waardoor je je plotseling oud voelt. Toen de Franse president Emmanuel Macron op 5 maart j.l. een televisietoespraak hield om het streven naar een zelfstandige Europese defensie kracht bij te zetten - een loffelijk streven wat mij betreft - kwam hij te spreken over de Franse kernmacht, de zogeheten 'force de... Lees verder →
Dat Frankrijk in 1940 de oorlog verloor, binnen enkele weken, was voor de meeste Fransen een verrassing. Niet dat het voornamelijk uit dienstplichtigen bestaande Franse leger met enorm veel animo was opgekomen: aan de eerste krijgshandelingen op 10 mei 1940 waren na de oorlogsverklaring naar aanleiding van de Duitse inval in Polen acht maanden saai... Lees verder →
In een land als Frankrijk, waar de nationale geschiedenis van de afgelopen drie eeuwen vol is van snijdende gebeurtenissen, omwentelingen en bloed van slachtoffers, is de herinnering aan de periode van de Duitse bezetting van de jaren 1940 wat anders gestructureerd dan in een land als Nederland, waar sinds de slag bij Waterloo (1815) of... Lees verder →
De Franse politieke cultuur heeft veel merkwaardigs. De quasi-revolutionaire stemming waarin het land nu al maanden verkeert, naar aanleiding van zoiets onbenulligs als de geleidelijke verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd van 62 naar 64 in het jaar 2030, is daarvan een goed voorbeeld. Wie de luide tegenstanders van deze 'hervorming' hoort - parlementariërs van 'La... Lees verder →
Zo te zien zit hij er warmpjes bij, de grote Verlichtingsdenker Denis Diderot (1713-1784), op dit schilderij van Louis-Michel van Loo uit 1767. Het gaat hier even om de blauwe kamerjas die hij aan heeft, de kamerjas waarin hij werkte aan de befaamde Encyclopédie, maar die hem rond 1772 afhandig is gemaakt door de goedbedoelde... Lees verder →
Het is een van de merkwaardigste straten van Amsterdam, heb ik altijd gevonden - het eind van de Sarphatistraat, tussen Muiderpoort en de molen De Gooyer, tegenover Artis. En mijn fascinatie is er niet minder op geworden sinds ik weet wat het is, deze 278 meter lange, imposante maar ook wat somber ogende, ononderbroken gevelwand... Lees verder →
De blanke, heteroseksuele, katholieke man staat in Frankrijk op uitsterven - dat was de hoofdboodschap in de geruchtmakende toespraak die de publicist Éric Zemmour vorige maand hield op een extreem-rechtse bijeenkomst. Voor Zemmour niets nieuws: al jaren luidt hij de noodklok over een dreigende ondergang van Frankrijk onder invloed van corrupte elites en media, en... Lees verder →
Het is eigenlijk zo moeilijk te geloven: onder onze ogen zijn in Europa vrijheid en democratie en vermoedelijk ook vrede aan de verdwijnende hand - allemaal zaken die we sinds 1945 min of meer als verworvenheden hebben beschouwd. Maar de Hongaarse filosofe Ágnes Heller, die zojuist in Boedapest haar 90ste verjaardag heeft gevierd, kan zich... Lees verder →
{Lees dit blog ook op de site van De Groene Amsterdammer: https://www.groene.nl/artikel/alsof-er-niets-gebeurd-is-sinds-de-jaren-dertig} Kijk je nu naar het jaar 1938 in Europa, dan zie je vooral de voorboden van de Tweede Wereldoorlog: de Anschluss van Oostenrijk bij Duitsland, de conferentie in München waarbij Frankrijk en Engeland Tsjechoslowakije opofferden aan Hitlers expansiedrift in de ijdele hoop dat... Lees verder →
(9-9-2018) Het moet niet meevallen een aardige biografie te schrijven van J.L. Heldring (1917-2013), voormalig hoofdredacteur van de Nieuwe Rotterdamse Courant en NRC Handelsblad en - dat vooral - auteur van de column Dezer dagen, tot kort voor zijn overlijden in 2013. Want welke grote kwaliteiten je Heldring ook kunt toedichten - een kleurrijke bohémien was... Lees verder →
We'll always have Paris 