Het is een gevoel dat je aan het einde van de vakantie kunt hebben: heb ik wel genoeg genoten, elke dag? Razend snel immers went het gevoel, op vakantie te zijn, en vrij. Een soortgelijke spijt zou je kunnen voelen bij de herinnering aan het jaar 1989, en het gevoel dat in het bijzonder veel... Lees verder →
De voor elke rechtgeaarde democraat uiterst irritante gang van zaken rond het in de afgelopen maanden aangetreden kabinet-Schoof - een onmachtig amalgaam van rechtsextremisten, landbouwlobbyisten, aanhangers van een min of meer wereldvreemde en nogal ziekelijke Constitutie-verbeteraar en levensmoede liberalen - maakt het politieke leven dezer dagen nogal tot een bezoeking. Er schuilt iets buitengewoon benauwends... Lees verder →
Maar liefst vier doden en meerdere gewonden vielen toen militairen in de Amsterdamse Sarphatistraat het vuur openden op demonstranten die op 13 november 1918 probeerden zich toegang te verschaffen tot de Cavaleriekazerne op de Amsterdamse Sarphatistraat - het gebouw waarin zich thans de Rijksacademie van beeldende kunsten bevindt. Een menigte van naar schatting drieduizend mensen... Lees verder →
'Vooruitgang' is een woord dat je niet veel meer hoort. Merkwaardig is dat. Toevallig ben ik doende iets te schrijven over mijn eigen belevenissen in de jaren tachtig. En dan valt meteen op hoe groot de vooruitgang in nog geen vijftig jaar is op technisch gebied: internet, smartphone, email, mogelijkheid om in de hele wereld... Lees verder →
Het was niet eens de échte revolutie van 1848, die van februari, die een eind maakte aan het bewind van de 'burger-koning' Louis-Philippe en van Frankrijk weer een republiek maakte (de tweede, na de eerste tijdens de Franse revolutie). In juni van datzelfde jaar kwamen zo'n 20.000 Parijse arbeiders en handwerkslieden in opstand, omdat zij... Lees verder →
De meeste bezoekers van het Parijse Musée d'Orsay komen voor verplichte nummers als de Impressionisten, die je volgens de toeristische gidsen gezien moet hebben. Het zal, denk ik, niet lang meer duren of er zal voor die zalen een apart, van de rest van de collectie afgescheiden parcours moeten worden ingesteld - een beetje zoals... Lees verder →
De kaart gaf de straten aan weerszijden van de rivier de Seine weer, met de voornaamste monumenten als kleine tekeningen rechtopstaand in het stratenplan geplaatst. Ik was acht, het was eind jaren vijftig en voor het eerst van mijn leven werd ik door mijn ouders meegenomen naar Parijs - naar hun mening, en tot op... Lees verder →
Merkwaardig: de strijd voor de gelijkberechtiging van de vrouw wordt al meer dan tweehonderd jaar in Europa steeds opnieuw uitgevochten. Van de drie hoofddoelen die Flora Tristan (1803-1844) zichzelf gesteld had in het leven - de andere waren de gelijkberechtiging van de arbeidersklasse en de afschaffing van de slavernij - is die van de gelijkberechtiging... Lees verder →
Dat lijkt een vrouw naar mijn hart: nooit de deur uit zonder een dolk onder haar kleren. Want Eliza Gilbert (1821-1861), beter bekend als Lola Montez, was niet voor de poes. Wie haar tegenwerkte of dwars zat, kon op z'n minst op een oorvijg rekenen, of een met het manipuleren van dolk of pistool kracht... Lees verder →
Het was, denk ik, in het parlementaire jaar 1999-2000. Als nieuwbakken politiek redacteur van mijn krant woonde ik een avondzitting van de Tweede Kamer bij. Waarover die ging, is mij ontschoten - het zal een van die rustig voortkabbelende, enorm technische debatten geweest zijn waarop de Kamer in die 'Paarse' tijd het patent had -... Lees verder →
We'll always have Paris 