Eind 1987 meldde de Nederlandse acteur Jules Croiset zich bij de Belgische politie. Hij had zich in de weken daarvoor sterk gemaakt voor een verbod op de Nederlandse opvoering van het toneelstuk 'Het vuil, de stad en de dood' van Rainer Werner Fassbinder omdat dit koren op de molen van het herlevend antisemitisme zou zijn,... Lees verder →
Dat Frankrijk in 1940 de oorlog verloor, binnen enkele weken, was voor de meeste Fransen een verrassing. Niet dat het voornamelijk uit dienstplichtigen bestaande Franse leger met enorm veel animo was opgekomen: aan de eerste krijgshandelingen op 10 mei 1940 waren na de oorlogsverklaring naar aanleiding van de Duitse inval in Polen acht maanden saai... Lees verder →
In een land als Frankrijk, waar de nationale geschiedenis van de afgelopen drie eeuwen vol is van snijdende gebeurtenissen, omwentelingen en bloed van slachtoffers, is de herinnering aan de periode van de Duitse bezetting van de jaren 1940 wat anders gestructureerd dan in een land als Nederland, waar sinds de slag bij Waterloo (1815) of... Lees verder →
Je zou het tegenwoordig een 'culture war' noemen. De Dreyfus-affaire verdeelde Frankrijk rond 1900 jarenlang tot op het bot en leidde tot politieke crises, onnoemelijk veel woedende krantenartikelen, processen, een geruchtmakende zelfmoord en meer dan veertig duels. 'J'accuse' heet de film die Roman Polanski over de affaire heeft gemaakt. De titel is ontleend aan het... Lees verder →
De blanke, heteroseksuele, katholieke man staat in Frankrijk op uitsterven - dat was de hoofdboodschap in de geruchtmakende toespraak die de publicist Éric Zemmour vorige maand hield op een extreem-rechtse bijeenkomst. Voor Zemmour niets nieuws: al jaren luidt hij de noodklok over een dreigende ondergang van Frankrijk onder invloed van corrupte elites en media, en... Lees verder →
(22-7-2018) In een week waarin de president van de Verenigde Staten het begrip ‘verrader’ naar nieuwe hoogten leek te tillen, las ik de biografie van Philippe Henriot (1889-1944), ook wel de ‘Franse Goebbels’ genoemd. Wat in het verhaal opvalt, is het toenemende radicalisme van deze propagandist voor de collaboratie met Nazi-Duitsland, naarmate de Duitse ‘eindoverwinning’ - door de... Lees verder →
(19-6-2016) n Frankrijk leeft sterk de gedachte, dat een linkse demonstratie een ultieme uiting van de volkswil is - een machtig wapen waartegen de gevestigde macht zich slechts ten eigen detrimente kan verzetten. Vandaar ook de lichte ontsteltenis die de afgelopen week de kop opstak, toen nota bene een linkse regering dreigde verdere demonstraties van... Lees verder →
We'll always have Paris 