Schoolstrijd 2.0 en een Pruisisch schandaal

Er broeit een bescheiden veenbrand in de Nederlandse politiek: hoe verdraagt het discriminatieverbod in artikel 1 in de Grondwet, en dan met name het daarin sindsdien 2023 opgenomen element van 'seksuele gerichtheid', zich met artikel 23, waarin de vrijheid van onderwijs - ook voor scholen die aan kerken en religies zijn verbonden - is opgenomen?... Lees verder →

Fortuyn en de vijftien miljoen

Dat ik me van tevoren zo weinig voorstelde van de achtdelige, documentaire televisieserie 'Fortuyn: On-Hollands' van Menna Laura Meijer, komt - achteraf bezien - misschien vooral omdat ik aan die Fortuyn-tijd zelf zeer slechte herinneringen bewaar. In mijn herinnering was er sprake van een irrationele, bijna hysterische uitbarsting die haaks stond op alles wat ik... Lees verder →

Niemand laat meer een traan om de CPN

De laatste Nederlandse communist die ik gekend heb was Ab Harrewijn, een uit de CPN afkomstig Tweede kamerlid voor GroenLinks die helaas in 2002 op 47-jarige leeftijd aan een hersenbloeding is overleden. Harrewijn, een beminnelijke, iets te zwaarlijvige man met een groot sociaal gevoel, was merkwaardigerwijze ook - voor zover ik weet - de laatste... Lees verder →

PvdA gleed zonder debat richting neoliberalisme

In het najaar van 2001 wilde ik, als politiek redacteur van mijn krant, een stuk schrijven over het zojuist verschenen verkiezingsprogramma van de Partij van de Arbeid. Dat was rijkelijk vaag en stond vol met zinnen als: "Over tien jaar is de overheid van ons allemaal. (.) Die overheid werkt vooral samen en verstaat de... Lees verder →

In de Nederlandse politiek staat bedaardheid voorop

Het was, denk ik, in het parlementaire jaar 1999-2000. Als nieuwbakken politiek redacteur van mijn krant woonde ik een avondzitting van de Tweede Kamer bij. Waarover die ging, is mij ontschoten - het zal een van die rustig voortkabbelende, enorm technische debatten geweest zijn waarop de Kamer in die 'Paarse' tijd het patent had -... Lees verder →

De Kaiser aan de galg!

Het is zo'n prachtig idee - internationale justitie tegen staatshoofden en anderen die wrede oorlogen beginnen en over oorlogsmisdaden presideren. Maar de praktijk is weerbarstig, zoals blijkt uit de eerste poging in 1919 om tot een soort internationaal tribunaal te komen dat de Duitse keizer Willem II zou veroordelen, wegens het ontketenen van de Eerste... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑