Het is een gevoel dat je aan het einde van de vakantie kunt hebben: heb ik wel genoeg genoten, elke dag? Razend snel immers went het gevoel, op vakantie te zijn, en vrij. Een soortgelijke spijt zou je kunnen voelen bij de herinnering aan het jaar 1989, en het gevoel dat in het bijzonder veel... Lees verder →
Het valt zo langzamerhand niet meer te ontkennen: we beleven het einde van een tijdperk. Na de liquidatie van het wereld-communisme in 1989 en de jaren daarna heb je lang kunnen denken dat de liberaal-democratische waarden aan de winnende hand waren. Dat in vele delen van de wereld de welvaart sinds 1989 aanzienlijk is toegenomen,... Lees verder →
Donald Trump had voor zijn krankzinnigste dag als president van Amerika tot nu toe, een omineuze datum uitgezocht: 23 augustus, de 80-ste verjaardag van het Hitler-Stalin-pact. Niet dat Trump hier zonder meer als een Hitler 2.0 moet worden afgeschilderd. Dat zou een vorm van historische kitsch zijn. Maar er is wel een overeenkomst tussen de... Lees verder →
Het niets is moeilijk te beschrijven. De afwezigheid van gebeurtenissen, ambities, perspectieven levert zelden een meeslepend verhaal op. 'Geen nieuws, goed nieuws' zegt de uitdrukking. Maar dat hoeft niet zo te zijn - de uitzichtloosheid in Oost-Europa in de decennia vóór 1989 bewijst het. Ik herinner me nog dat toen ik als aankomend journalist in... Lees verder →
We'll always have Paris 