Sinds de leuke film 'The death of Stalin' van Armando Iannucci uit 2017, is de dood van Sovjet-leider in 1953 internationaal een bekend verhaal geworden. Toch zijn er eigenlijk maar twee schriftelijke bronnen van wat er gebeurd is tussen zaterdag 28 februari en 5 maart 1953, respectievelijk de laatste keer dat Stalin met enkele andere... Lees verder →
"Dat Groot-Brittannië en de Verenigde Staten hun eigen idealen lang niet altijd waarmaakten, maakt de sloop ervan niet minder angstwekkend", schrijft Ian Buruma tegen het einde van zijn 'Het Churchill-complex'. Dat 'niet waarmaken', denkt de lezer, is wel enigszins een understatement. Want in de voorafgaande driehonderd pagina's van dit leuke boek heeft Buruma laten zien... Lees verder →
Wat heeft het jaar 2019 ons gebracht? Was het een keerpunt? Alleen de vragen al brengen onaangename herinneringen op gang, niet aan het voorbije jaar, maar aan een bepaald soort bedompte oudejaarsavond-vieringen van vroeger: met het sombere gezang 'Uren, maanden, dagen, jaren / vlieden als een schaduw heen', van een eindeloze avond (is het nou... Lees verder →
Het valt zo langzamerhand niet meer te ontkennen: we beleven het einde van een tijdperk. Na de liquidatie van het wereld-communisme in 1989 en de jaren daarna heb je lang kunnen denken dat de liberaal-democratische waarden aan de winnende hand waren. Dat in vele delen van de wereld de welvaart sinds 1989 aanzienlijk is toegenomen,... Lees verder →
Michail Sergejevitsj Gorbatsjov, nu 88, kan bij mij geen kwaad doen. Niemand had in 1985 kunnen denken dat een zo fatsoenlijk, en zelfs aardig man als hij leider van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie kon worden. Ofschoon veel van wat er in het Kremlin rondom zijn opkomst gebeurd is, tot op de dag van... Lees verder →
We'll always have Paris 