Soms lijkt het alsof alles kan worden omgezet in een seksuele metafoor. Neem nu het Franse speeltje 'bilboquet', in het Nederlands onhandig vertaald als 'bilboeket' of 'balvangertje'. Het benodigde voorwerp bestaat uit een balletje dat middels een touwtje verbonden is aan een pen (in sommige andere versies aan een bekertje). De bedoeling is om met... Lees verder →
De Franse uitgeverij Gallimard bracht onlangs een herdruk uit van een succesvolle roman uit 1929, die destijds maar liefst acht drukken beleefde: 'La femme qui boit' [de vrouw die drinkt] van Colette Andris, schrijversnaam van Pauline Toutey. Zij was tot voor kort eigenlijk een volledig vergeten naam, maar in haar tijd - ze stierf in... Lees verder →
Hoe ideeën zich van de beschaafde wereld meester maken en in sommige gevallen de status van consensus genieten, blijft een raadselachtige zaak. Neem nu het 'Neo-Liberalisme' waarover in menig krantenartikel dezer dagen de doodsklok geluid wordt. De staat is helemaal terug, heet het dan, nu gebleken is dat je de bestrijding van een wereldwijde pandemie,... Lees verder →
'Domina'. 'Toni, het mooie schildersmodel'. 'Het geheime bordeel'. 'Lou-lou, het Parijsche naaktdanseresje'. Het zijn zomaar wat titels van erotische-, of zelfs pornografische romans die in Nederland in de handel waren rond 1930 - het jaar waarin het "Rijksbureau betreffende de Bestrijding van den Handel in Vrouwen en Kinderen en van den Handel in Ontuchtige Uitgaven'... Lees verder →
Bij pornografie houden gebruikelijke elementen in een roman of film - verhaallijn, sociale situering, psychologie van de personages - alleen maar op, zou je denken: de gebruiker wil zo snel mogelijk naar van dattum. Maar voor de Franse, veelal in Nederland gedrukte, pornografische romans in de XVIII-de eeuw gaat dat geenszins op, schrijft de Franse... Lees verder →
(8-4-2018) De beste pornografie is, lijkt me, gezellige pornografie, vervaardigd voor genot in de huiselijke kring. Op dat gebied scoort Adriaan Beverland (1650-1716), hier rond 1675 afgebeeld op een schilderij van Ary de Vos, heel redelijk. We zien Beverland, in zijn tijd beschouwd als een wonderkind dat niet wilde deugen, genoegelijk een pijpje smoren, in... Lees verder →
We'll always have Paris 