Je ziet het voor je: omringd door zo'n vijfhonderd 'egodocumenten', van gedrukte autobiografieën tot met priegelig handschrift gevulde schriftjes, heeft Arianne Baggerman gepoogd orde te scheppen in de manier waarop Nederlanders vanaf de vroeg-moderne tijd hun eigen leven in taal hebben weergegeven - voor zichzelf, voor meelezende ouders soms, of met de bedoeling aan hun... Lees verder →
In Rusland wordt voortaan van academische historici verwacht dat hun geschiedopvatting getuigt van 'imperiale gezindheid' en hun werk op die manier bijdraagt aan de nationale 'weerbaarheid' van hun vaderland, lees ik bij de onvolprezen Kerstin Holm, correspondente van het Feuilleton (cultureel supplement, zeg maar) van de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Een zuivering van de academische gelederen... Lees verder →
Het is een van de merkwaardigste straten van Amsterdam, heb ik altijd gevonden - het eind van de Sarphatistraat, tussen Muiderpoort en de molen De Gooyer, tegenover Artis. En mijn fascinatie is er niet minder op geworden sinds ik weet wat het is, deze 278 meter lange, imposante maar ook wat somber ogende, ononderbroken gevelwand... Lees verder →
https://www.youtube.com/watch?v=Qf-AsS5l2qk NASCHRIFT Omdat ik in mijn laatste echte blogje van 2019 stukje iets onaardigs zei over ‘Uren, maanden, dagen, jaren’ heb ik de tekst eens opgezocht en gemerkt dat het in werkelijkheid juist een prachtig gedicht is, van Rhijnvis Feith (1753-1824), de Romantische auteur van onder andere de brievenroman ‘Julia’ (1783) en het ooit razend... Lees verder →
We'll always have Paris 