Naar de bioscoop gaan was in de Sovjet-Unie een bijzondere ervaring. Naast mijn flat in Moskou zat begin jaren tachtig Kino Pobjeda (Bioscoop de Overwinning). Kaartjes voor toneelvoorstellingen waren moeilijk te krijgen, maar naar de film kon je altijd, voor enkele tientallen kopeken. Ik ben vaak in Kino Pobjeda geweest – Moskou was toen nog een saaie stad.
Buitenlandse films waren er nauwelijks te zien, en vooral niet de kapitalistische blockbusters waar de rest van de wereld zich aan vergaapte. Gelukkig werden in de Sovjet-Unie zelf ieder jaar honderden speelfilms gemaakt. Elk van de vijftien sovjetrepublieken had tenminste één filmfabriek waar, volgens vijfjarenplan, aan de lopende band films werden geproduceerd waarover de buitenwereld zelden iets vernam.
LEES VERDER OP DE SITE VAN DE GROENE AMSTERDAMMER:
We'll always have Paris 
Geef een reactie