Soms gebeurt er iets waardoor je je plotseling oud voelt. Toen de Franse president Emmanuel Macron op 5 maart j.l. een televisietoespraak hield om het streven naar een zelfstandige Europese defensie kracht bij te zetten - een loffelijk streven wat mij betreft - kwam hij te spreken over de Franse kernmacht, de zogeheten 'force de... Lees verder →
Dat Frankrijk in 1940 de oorlog verloor, binnen enkele weken, was voor de meeste Fransen een verrassing. Niet dat het voornamelijk uit dienstplichtigen bestaande Franse leger met enorm veel animo was opgekomen: aan de eerste krijgshandelingen op 10 mei 1940 waren na de oorlogsverklaring naar aanleiding van de Duitse inval in Polen acht maanden saai... Lees verder →
Drie nieuwe romans van Martien Beversluis opgedoken! De kritieken van Jan van der Made in Groot-Nederland eindelijk gebundeld! Eerste serieuze, geannoteerde uitgave van de briefwisseling tussen Henri Bruning en George Kettmann tijdens de Bezettingsjaren gaat verschijnen! Zulke krantenkoppen laten zich in Nederland maar moeilijk voorstellen. Beversluis, Van der Made, Bruning en Kettmann waren allen uitgesproken... Lees verder →
In een land als Frankrijk, waar de nationale geschiedenis van de afgelopen drie eeuwen vol is van snijdende gebeurtenissen, omwentelingen en bloed van slachtoffers, is de herinnering aan de periode van de Duitse bezetting van de jaren 1940 wat anders gestructureerd dan in een land als Nederland, waar sinds de slag bij Waterloo (1815) of... Lees verder →
De blanke, heteroseksuele, katholieke man staat in Frankrijk op uitsterven - dat was de hoofdboodschap in de geruchtmakende toespraak die de publicist Éric Zemmour vorige maand hield op een extreem-rechtse bijeenkomst. Voor Zemmour niets nieuws: al jaren luidt hij de noodklok over een dreigende ondergang van Frankrijk onder invloed van corrupte elites en media, en... Lees verder →
(22-7-2018) In een week waarin de president van de Verenigde Staten het begrip ‘verrader’ naar nieuwe hoogten leek te tillen, las ik de biografie van Philippe Henriot (1889-1944), ook wel de ‘Franse Goebbels’ genoemd. Wat in het verhaal opvalt, is het toenemende radicalisme van deze propagandist voor de collaboratie met Nazi-Duitsland, naarmate de Duitse ‘eindoverwinning’ - door de... Lees verder →
Er schuilt iets heel aantrekkelijks in schrijvers van het tweede garnituur. Emmanuel Berl (1892-1976) behoort zeker tot deze categorie. Hij was de auteur van een groot aantal essay’s en vooral van twee erg aardige fictie-werken, Sylvia en Rachel et les autres grâces, die echter bij nader inzien erotische mémoires. Maar zijn voornaamste kwaliteit lijkt toch... Lees verder →
We'll always have Paris 