Het Nederlandse huis waarin ik woon, dateert volgens het kadaster uit 1885. Het is een rare gedachte dat in hetzelfde huis waarvan je jezelf als de eigenaar beschouwt, anderen vóór jou lief en leed hebben gedeeld en dat nog zullen doen. In wat ooit de 'chambre de bonne' geweest is, is op de muur een... Lees verder →
Toen ik klein was, in de jaren vijftig, waren er wel eens mensen die, staande voor een abstract schilderij, van Karel Appel bijvoorbeeld, zeiden: dat kan mijn kleine broertje ook. Dat was, en is niet waar natuurlijk: inderdaad kan iedereen met verf naar een doek smijten, maar kunst, in de zin van de juiste snaar... Lees verder →
Dat lijkt een vrouw naar mijn hart: nooit de deur uit zonder een dolk onder haar kleren. Want Eliza Gilbert (1821-1861), beter bekend als Lola Montez, was niet voor de poes. Wie haar tegenwerkte of dwars zat, kon op z'n minst op een oorvijg rekenen, of een met het manipuleren van dolk of pistool kracht... Lees verder →
We'll always have Paris 