Nu Trumps Washington met Moskou heult en Russische politici Europa regelmatig met een aanval met kernwapens bedreigen, is het misschien moeilijk voor te stellen: er is een tijd geweest dat Russische troepen in Nederland als bevrijders werden ingehaald. Daarvoor moeten we terug naar 1813, toen Kozakken in dienst van de tsaar een einde maakten aan... Lees verder →
Onder vrienden in Moskou
De oorlog in Oekraïne, die al meer dan drie jaar gaande is, was vanaf het begin de bron van veel verkeerde inschattingen. Om te beginnen natuurlijk bij de instigator, de Russische president Vladimir Poetin: diens verwachting dat een paar dagen militaire actie genoeg waren om in Kyiv de wet te verzetten, bleek een ernstige misrekening.... Lees verder →
De gemengde gevoelens van 1989
Het is een gevoel dat je aan het einde van de vakantie kunt hebben: heb ik wel genoeg genoten, elke dag? Razend snel immers went het gevoel, op vakantie te zijn, en vrij. Een soortgelijke spijt zou je kunnen voelen bij de herinnering aan het jaar 1989, en het gevoel dat in het bijzonder veel... Lees verder →
Nog één keer kolchoze
Meer dan een land is Rusland misschien een samenzwering. Alles draagt aan die indruk bij. De taal, die een buitenlander misschien wel nooit echt goed kan leren. De gewoonte om veel dingen, vooral als ze belangrijk zijn, niet uit te spreken omdat het niet aangaat dingen duidelijk te maken die dat toch al zouden moeten... Lees verder →
De lessen van Stalins dood
Sinds de leuke film 'The death of Stalin' van Armando Iannucci uit 2017, is de dood van Sovjet-leider in 1953 internationaal een bekend verhaal geworden. Toch zijn er eigenlijk maar twee schriftelijke bronnen van wat er gebeurd is tussen zaterdag 28 februari en 5 maart 1953, respectievelijk de laatste keer dat Stalin met enkele andere... Lees verder →
Ik lijd, dus ik ben
In Europa zijn de mensen nog nooit in de geschiedenis zó welvarend, gezond, hoogopgeleid en wat niet al geweest als nu. Maar voelen ze zich ook zo? Niet volgens de Franse filosoof Pascal Bruckner, die in zijn 'Je souffre donc je suis' uiteen zet hoe de ware held van onze dagen het slachtoffer is. Misschien... Lees verder →
Niemand laat meer een traan om de CPN
De laatste Nederlandse communist die ik gekend heb was Ab Harrewijn, een uit de CPN afkomstig Tweede kamerlid voor GroenLinks die helaas in 2002 op 47-jarige leeftijd aan een hersenbloeding is overleden. Harrewijn, een beminnelijke, iets te zwaarlijvige man met een groot sociaal gevoel, was merkwaardigerwijze ook - voor zover ik weet - de laatste... Lees verder →
Modern land met middeleeuwse leiders
Wat voor soort land wordt Rusland? Die vraag is niet heel makkelijk te beantwoorden. In het publieke debat ontbreekt het niet aan stellige beweringen: Rusland is een Burkina Faso met kernwapens; Rusland is een land dat altijd de prooi zal zijn aan zijn eigen mythes van imperium en morele superioriteit; waar de slavenmentaliteit altijd de... Lees verder →
De ‘Swinging Sixties’ in de USSR
Voor wie het had meegemaakt, bleef het een goede herinnering: 'het internationale festival van jeugd en studenten' dat in 1957 plaatsvond in Moskou. Stalin was nog maar vier jaar dood en de benauwenis van zijn bloedige dictatuur was voorbij. Even leek het alsof de Sovjet-Unie een opener, vrijer en gastvrijer land zou worden waar de... Lees verder →
Gemiste kans in Rusland
Had ik, toen ik na vijf jaar correspondentschap in 1987 Moskou verliet, kunnen vermoeden dat Rusland 36 jaar later een militaristische, agressieve dictatuur zou zijn, die andere landen aanvalt en bedreigt en een bedrukkende culturele revolutie zegt te vertegenwoordigen die alle burgerrechten opoffert aan de behoeften van de staat? Natuurlijk niet. Maar ik wist wel... Lees verder →
