De geschiedenis schrijven van iets wat nog niet voorbij is - dat blijft een moeilijk concept. Natuurlijk: in zekere zin is de geschiedenis nooit voorbij. Achteraf veranderen immers voortdurend het perspectief en ons inzicht: de Middeleeuwen, ooit bestempeld tot een soort van 'pauze' in de 'pelgrimstocht der mensheid' tussen de Klassieke Oudheid en de Renaissance,... Lees verder →
Geschiedschrijving is zonder twijfel een van de beste excuses om rond te struinen in het liefdeleven van de medemens. Want laten we eerlijk zijn: wie is er niet geïnteresseerd in wat bekende mensen zoal tussen de lakens hebben beleefd, en tot welke liefdesdrama's en romantische verwikkelingen dat zoal geleid heeft? Het was dus een nogal... Lees verder →
Er is een tijd geweest dat lachen nog niet de norm was op foto's. Wanneer de lach - of 'cheese' - definitief in zwang is geraakt, is volgens mij moeilijk te zeggen - toen ik een kind was in de jaren vijftig werd ik in ieder geval al uitgenodigd te lachen naar 'het vogeltje' dat... Lees verder →
Het Russische volk legt zijn oorlogszuchtige president geen strobreed in de weg. Komt dat alleen door Poetins binnenlandse repressie? Of is de ‘homo sovieticus’ herboren, met zijn volgzaamheid aan en eerbied voor de sterke staat? — Lees op http://www.groene.nl/artikel/poetins-oorlog-of-ruslands-oorlog
In een land waar het gelukkig al vele jaren vrede is, weten vermoedelijk maar weinig mensen wat er gebeurt als een tank door een antitankwapen wordt uitgeschakeld. Door de overdruk wordt de bemanning, die in het geval van deze uit Oekraïne aangevoerde oorlogstrofee uit drie Russen bestond, tot moes geslagen, en die moes vliegt vervolgens... Lees verder →
Onder de vele dieptepunten waarvoor het Kremlin sinds de inval in Oekraïne gezorgd heeft, is de arrestatie van een buitenlandse correspondent misschien niet de ergste, maar wel tekenend voor het niveau van beschaving waarvoor Poetins regime tekent. De Amerikaan Evan Gershkovich, 31-jarige correspondent van de Wall Street Journal, zit sinds eind maart vast in de... Lees verder →
U zag het meteen natuurlijk: dit bronzen sculptuur uit 1916 verbeeldt 'een vrouw die in de spiegel kijkt'. De Roemeense kunstenaar Constantin Brâncusi maakte het in opdracht van Marie Bonaparte, achternicht van keizer Napoleon Bonaparte en vriendin en volgeling van Sigmund Freud. Brâncusi ergerde zich nogal aan haar en hield niet van portretten, maar Marie... Lees verder →
Als er een hemel zou bestaan, dan stel ik voor dat er een aparte afdeling wordt ingericht voor begaafde mensen die het in dit leven toch niet hebben gered - door stomme pech, verkeerde keuzes of gewoon door wat soms de inherente keerzijde van talent is: een verregaand onvermogen tot ordelijk leven en maatschappelijke aanpassing.... Lees verder →
Iedere eerste maandag van de maand is het toch weer een merkwaardig moment: om twaalf uur gaan de noodsirenes af. Ik herinner me van mijn jeugd in Amsterdam een hels lawaai - minutenlang onheilspellend gehuil. Dat is zo'n zeventig jaar later beduidend minder allemaal: de maandelijkse test bestaat nog steeds, maar het aantal sirenes lijkt... Lees verder →
We'll always have Paris 