'Benoemen' is het codewoord waarmee extreemrechtse politici die in Den Haag nu de dienst proberen uit te maken, zichzelf bevrijden van kwellende fatsoensnormen en weer eens lekker te keer gaan tegen bevolkingsgroepen die geschikt zijn als zondebok. Met wat een zucht van opluchting lijkt, schuiven zij voorzichtigheid en terughoudendheid aan de kant, om eens lekker... Lees verder →
Drie nieuwe romans van Martien Beversluis opgedoken! De kritieken van Jan van der Made in Groot-Nederland eindelijk gebundeld! Eerste serieuze, geannoteerde uitgave van de briefwisseling tussen Henri Bruning en George Kettmann tijdens de Bezettingsjaren gaat verschijnen! Zulke krantenkoppen laten zich in Nederland maar moeilijk voorstellen. Beversluis, Van der Made, Bruning en Kettmann waren allen uitgesproken... Lees verder →
De laatste Nederlandse communist die ik gekend heb was Ab Harrewijn, een uit de CPN afkomstig Tweede kamerlid voor GroenLinks die helaas in 2002 op 47-jarige leeftijd aan een hersenbloeding is overleden. Harrewijn, een beminnelijke, iets te zwaarlijvige man met een groot sociaal gevoel, was merkwaardigerwijze ook - voor zover ik weet - de laatste... Lees verder →
Met bus 27 van de RATP onderweg naar de tentoonstelling 'Figures du fou' in het Louvre overkomt me iets wat je misschien toepasselijk zou kunnen noemen. Een zwerversachtige man stapt in en doet net alsof hij een Franse OV-kaart, de zogeheten 'Navigo', voor de scanner houdt. Dan gaat hij zitten. Hij is sterk vervuild, en... Lees verder →
Dat Rusland na Poetin een normaal land kan worden, zoals de liberale oppositie in ballingschap denkt, is verregaand naïef, denkt de Russische schrijver Sergej Lebedev. Eerst moet er een oplossing komen voor Ruslands koloniale erfenis. Op 28 oktober houdt Lebedev in de Rode Hoed de 'Oktober-lezing', kaarten HIER verkrijgbaar. Lees het interview met hem op... Lees verder →
Toen ik klein was, in de jaren vijftig, waren er wel eens mensen die, staande voor een abstract schilderij, van Karel Appel bijvoorbeeld, zeiden: dat kan mijn kleine broertje ook. Dat was, en is niet waar natuurlijk: inderdaad kan iedereen met verf naar een doek smijten, maar kunst, in de zin van de juiste snaar... Lees verder →
Voor iemand die zich zo breed georiënteerd heeft inzake de wereldwijde radicaal-rechtse contrarevolutie als de Nederlandse historicus en journalist Marijn Kruk is de conclusie van zijn boek 'Opstand' bepaald geruststellend: zeker, de illiberale krachten die zich overal roeren, kunnen grote schade aanrichten aan de democratische instituties en normen, maar echt iets uitrichten tegen onze moderniteit... Lees verder →
Een goed zedenschandaal wil nog wel eens bijdragen aan de populariteit van iets of iemand. Tenminste - dat was in het Parijs van de Bel Époque zo, en in Nederland ook nog in de jaren 1960, denk maar aan Jan Cremer. Nu lijkt dat veranderd en word je op grond van een zedenschandaal eerder naar... Lees verder →
Ze was een dochter van de vermoedelijk beroemdste man ter wereld. En ze was doodongelukkig. Adèle Hugo (1830-1915) ontmoette in 1854 de Britse officier Albert Pinson, op wie zij hopeloos verliefd raakte. Pinsons houding tegenover haar bleef onduidelijk. Toen hij in 1861 werd overgeplaatst naar Halifax in Canada, reisde Adèle hem ongevraagd achterna. Het was... Lees verder →
'Vooruitgang' is een woord dat je niet veel meer hoort. Merkwaardig is dat. Toevallig ben ik doende iets te schrijven over mijn eigen belevenissen in de jaren tachtig. En dan valt meteen op hoe groot de vooruitgang in nog geen vijftig jaar is op technisch gebied: internet, smartphone, email, mogelijkheid om in de hele wereld... Lees verder →
We'll always have Paris 