Een dictator laat zich interviewen

Dictatoren hebben het meestal maar moeilijk met de vrije pers. Een befaamd geval is het openbare interview dat Hadley Gamble, presentatrice van de Amerikaanse zakenzender CNBC , in 2021 afnam van de Russische president Vladimir Poetin, tijdens de 'Russische energieweek' in Moskou. Of eigenlijk was het niet het interview zelf dat in Rusland enige opschudding... Lees verder →

De nederlaag vóór de nederlaag

Dat Frankrijk in 1940 de oorlog verloor, binnen enkele weken, was voor de meeste Fransen een verrassing. Niet dat het voornamelijk uit dienstplichtigen bestaande Franse leger met enorm veel animo was opgekomen: aan de eerste krijgshandelingen op 10 mei 1940 waren na de oorlogsverklaring naar aanleiding van de Duitse inval in Polen acht maanden saai... Lees verder →

Het komt niet meer vanzelf goed

Merkwaardig eigenlijk, dat velen van ons nog steeds durven hopen dat het nog wel goed komt met de wereld. Want waarop is zo'n sprankje hoop eigenlijk nog gebaseerd? Nederland wordt geregeerd door een coalitie waarin een partij die uit is op de vernietiging van de democratische orde, en van de Europese Unie, de boventoon voert,... Lees verder →

Herontdekte zedeloosheid

Soms is het portret van iemand beroemder dan de geportretteerde zelf. Dat geldt voor de Duitse danseres Anita Berber (1899-1928), die in het Berlijn van de jaren na de Eerste Wereldoorlog triomfen vierde - niet alleen vanwege haar danskunst, maar met name ook vanwege haar onstuimige, van alcohol en cocaïne en andere verdovende middelen doortrokken... Lees verder →

De hotelrat

Is de hotelrat, als woord en als begrip, wellicht op de terugtocht? Is hij wellicht het slachtoffer geworden van de electronische hotelkamersleutel, de creditcard of het verdwijnen van hotelgasten die met stapels cheques aan toonder of stapels contanten onderweg zijn? En dan zwijgen me nog even over rijke weduwen die in hun kuurhotel bij het... Lees verder →

Kronkelweg naar de democratie: de lange negentiende eeuw in Nederland

De voor elke rechtgeaarde democraat uiterst irritante gang van zaken rond het in de afgelopen maanden aangetreden kabinet-Schoof - een onmachtig amalgaam van rechtsextremisten, landbouwlobbyisten, aanhangers van een min of meer wereldvreemde en nogal ziekelijke Constitutie-verbeteraar en levensmoede liberalen - maakt het politieke leven dezer dagen nogal tot een bezoeking. Er schuilt iets buitengewoon benauwends... Lees verder →

Ik lijd, dus ik ben

In Europa zijn de mensen nog nooit in de geschiedenis zó welvarend, gezond, hoogopgeleid en wat niet al geweest als nu. Maar voelen ze zich ook zo? Niet volgens de Franse filosoof Pascal Bruckner, die in zijn 'Je souffre donc je suis' uiteen zet hoe de ware held van onze dagen het slachtoffer is. Misschien... Lees verder →

De revolutie in de Sarphatistraat

Maar liefst vier doden en meerdere gewonden vielen toen militairen in de Amsterdamse Sarphatistraat het vuur openden op demonstranten die op 13 november 1918 probeerden zich toegang te verschaffen tot de Cavaleriekazerne op de Amsterdamse Sarphatistraat - het gebouw waarin zich thans de Rijksacademie van beeldende kunsten bevindt. Een menigte van naar schatting drieduizend mensen... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑